Konuya nerden başlayacağımı bilmiyorum. Tahminimce 1 yıldır ayakta uyutuluyormuşum. O kadar kırgın,üzgün,tükenmiş durumdayım ki . Bir hafta geçti ama acım hiç azalmıyor.
Eşimle 4 yıllık evli , 8 yıllıkta birlikteliğimiz vardı. Çocuk olana kadar her şey iyiyken çocuk 1 yaşına geldikten sonra, eve geç gelmeye, konuşmamaya, yatmamaya, beni sürekli terslemeye başladı . Telefonundan aşk sözleri, sevgiliye şiirler, koç ve ikizler burcunun cinsel uyumu gibi bir şeyler arattığını yakaladım , hepsini birer bahane bulup geçiştirdi.o gözümde o kadar saf , temizdi ki yalanlar söyleyeceğine hiç ihtimal vermedim, herkesin imrenerek baktığı bir evlilikti.üniversiteye gider gitmez gözüm onla açılmıştı, nasıl ona ihanet benim için çok uzak bir düşünceydiyse o da aynısını düşünür sanardım. Sırayla telefona şifre koymaya, alyans takmamaya, bebeği bile dışlamaya başladı.
Bizimki bir aşk evliliği olduğu,beni ne kadar cok sevdiğini bildiğim için asla aldatmaz dedim. Ne kadar safmışım! Sonra boşanma kelimesi ortaya atıldı, boşanalım , ya da ben ayrı eve cıkayım,biraz ayrı kalalım demeye başladı. Daha bir kaç hafta öncesine kadar hiçbir sorunumuz olmadığı için kabul etmedim sen bunalmıssın dedim, bir sorunumuz yok neden boşanıyoruz, boşanırsak bu cocuk ne olacak dedim . Ben de bu sürede hem iş hayatıyla uğraşıyor, hem onu bunaltmamak için tek başıma çocuğun sorumluluklarını almıs debeleniyor, bir taraftan da gel evlilik terapistne gidelim gel tatile çıkalım diye çırpınıyordum. Hiçbir şeye karşılık vermiyordu.Birgün beni aradı…
DEVAMI İÇİN FOTOĞRAFA D0KUNUN.
