Doktor k-a-nser olduğunu söyledi. Ayrıca 4-6 ay yaşayacağınızı da öngördü. O an benim için her şey bitti. Henüz 28 yaşındaydım. Babamın vefatından sonra işin başına geçtim. Yüzlerce emekçi kardeşimize ekmek dağıttım. Babamdan aldığım işi çok iyi bir noktaya taşıdım. O yaşta o konumda olan az sayıdaki kişiden biriydim. Geçtiğimiz ay kızım doğduğunda çok mutlu oldum. Ne yapacağımı bilemediğimden hasadı geride bıraktım. Bir bankta başı öne eğik oturan bir kız kardeş gördüm. Yorgun bir halde arabaya bindiğimde üçü Türkiye’de, biri de Bursa’daydı. Ben de “Bu kadının o kadar parası var ki Hasadet’e gelemiyor. Bu benim adetim değil ama gidip sorması gerektiğini düşünüyorum çünkü kendisi çok zor durumda” dedim. Böyle insanlara ve onlara yardım etmeye gerçekten inanmıyorum. Nedense o an yanına gittim. Kardeşim, o annemle aynı yaşta. Yorgun ve tek başına oturuyor. Merhaba dedim ve ekledim: “Abla burada hasta var mı?” “Hayır kardeşim, işten yeni geldim, lütfen biraz dinlenmeme izin ver” dedim. “Merak etme, alıştım” dediğimde ısrar etti, “İhtiyacın olursa sana yardım ederim kardeşim, seni eve bırakırım.” Eğer sorarsam Allah’ın bana hayatımda hiç beklemediğim bir mucize vereceğini umuyordum. Kız kardeşim yol boyunca bana her şeyi anlattı. Eşi ölünce iki çocuğuyla yalnız kaldı. Onun için bir merdiven temizleme görevi düzenlediler. Haftada iki gün buralara geliyor. Ayrılma sebebi seyahat masraflarını cebine atmak ve bunları bol miktarda ekmek almak için kullanmak. Peki şu anda günde 7 TL mi kazanıyor bu önemli bir para mı?
