Yalnız geçen yıllardan sonra bir gün, arabamla yolda kaldım. Ne yapacağımı düşünürken bir ticari taksi durdu yanımda. İçinden, yakışıklı ve genç bir adam indi; benden en az yirmi yaş küçüktü, ama içten gülümsemesi beni etkiledi. Yardım etti, derken telefonlarımızı aldık ve o günden sonra her gün konuşmaya başladık.
Beni aramaları, ilgisi, tatlı sözleri… Başta yaşı yüzünden çekindim, ama o kadar kararlıydı ki, sonunda ben de pes ettim. Buluşmalarımız gizlice, geceleri ve heyecanla geçiyordu. Hayatımın tekdüzeliği bir anda bitmiş, yeni bir maceraya adım atmıştım.
Bir gün beni kendi evine çağırdı çok heycanlanmıştım. Çok güzel hazırlandım ve gittim sohbet etmeye başladık ama onda bi tuhaflık vardı birini bekliyor gibiydi, hava çok sıcak üzerini çıkar dedi. çıkardım ggeceliğimi giydim ama bana yaklaşmıyordu, birkaç dakika sonra kapı çaldı, ben açarım sen bekle dedi tamam dedim, sonra o deli gibi aşık olduğum adam iki adamla yanıma geldi ve..
Yanımdaki genç adam, soğukkanlı bir tavırla iki adama döndü. Ben korku içinde gerilerken, o sakince konuşmaya başladı. Fakat söylediklerinden hiçbir şey anlamıyordum; sesleri alçaktı, yüz ifadeleri ise giderek sertleşiyordu. Bu yabancıların burada ne işi vardı? İçimdeki güven, hızla yerini dehşete bırakmıştı.Bir an göz göze geldik. Gözlerindeki heyecan, alıştığım tatlı bakışlara benzemiyordu; bu başka bir şeydi, sanki bambaşka bir kimlikle karşı karşıyaydım. Kalbim hızla atmaya başladı ve içimden bir ses, bu odadan hemen çıkmam gerektiğini söylüyordu.Bir adım geri çekildim. Adamlar fark etmiş olacak ki, üzerime doğru bir adım attılar. Tam o sırada genç adam, “Sakin olun, konuşarak çözebiliriz,” dedi. Fakat gözleri sürekli bana kayıyordu. Bir şey sakladığını anlamıştım, ama henüz ne olduğunu çözemiyordum.Cesaretimi toplayarak, “Burada ne oluyor? Kim bunlar?” diye sordum. Yüzündeki ifade bir an için yumuşadı, ama hemen toparlandı. “Sana anlatacaktım,” dedi fısıltıyla, “Ama… şu an sırası değil.”Adamların biri, kolumu tutmak için uzandı. Birden içimdeki panik her şeyin önüne geçti. Kendimi kurtarmak için tüm gücümle bağırdım: “Bırakın beni! Beni buraya hapsetmenize izin vermem!”Sesiyle herkesi donduran şey, dışarıdan duyulan polis sireni oldu. Kapıya bakarken genç adamın yüzündeki soğukkanlılık kayboldu; hızla bana dönüp “Hiçbir şey söyleme. Beni de seni de kurtaracak tek yol bu,” dedi. Ama ben artık ona güvenmiyordum. Bu kadar çok sır, bu kadar çok tehlike…Polis kapıyı çalarken adamlar ve genç sevgilim gözden kayboldular. Korkudan titreyerek, kendimi bulduğum bu tehlikeli oyunun tam ortasında kalmıştım. Kapıyı açıp polislere olanları anlatmaya başladığımda, hayatımda hiçbir şeyin bir daha eskisi gibi olmayacağını anladım. Belki kurtulmuştum, ama ruhumda açılan bu yarayı kim kapatacaktı?Artık bu gece, hem kalbime hem güvenime atılan en büyük darbeydi.
