Hemen arkamı döndüm, ancak etrafta kimse yoktu. Sadece ağaçların arasında arada bir esen hafif bir rüzgar vardı.Bir an duraksadım, derin bir nefes alarak çevreme bakındım. Fakat bir şeyin yanlış olduğunu hissettim. Kalbim hızla çarpmaya başladı, sanki bir şey beni izliyordu. O anda, karşımdaki ağaçların arasında bir gölge hareket etti. Gözlerim kısıldı ve birkaç adım geri attım.Derken, o gölge iyice belirginleşti ve bir adamın silueti belirdi. Yavaşça yaklaşarak, “Nurcan, değil mi?” dedi. Sesindeki tanıdıklık beni bir an şaşkına çevirdi. Bu, kocamın ortağıydı, Ahmet. Ama o an, davranışları bana hiç de normal gelmiyordu.Bir adım geri atarak, “Ahmet, ne işin var burada? Hemen gitmemiz gerek,” dedim. İçimde bir korku belirmişti, fakat sesimi sakin tutmaya çalışıyordum. Gözlerim, etrafı hızlıca taradı. Ne zaman onunla yalnız kalmıştık ki? Kocamın ortağı, neden bu kadar ani ve gizemli bir şekilde ortaya çıkmıştı?Ahmet bir adım daha attı ve ses tonu yumuşadı. “Nurcan, merak etme. Her şey yolunda olacak. Sadece biraz konuşmak istiyorum,” dedi. Ama gözlerinde, bir şeylerin ters gittiğini gösteren bir bakış vardı. O anda, içinde bulunduğum durumun hiç de iyiye gitmediğini anlamıştım.Hızla bir adım daha geriye attım ve korkuyla “Benim bir yere gitmem gerek, hemen geri dönüyorum,” diyerek hızla oradan uzaklaşmaya başladım. Ağaçların arasından çıkarken arkamı kollayarak ilerledim, nefesim hızla kesiliyordu.Geriye döndüğümde, kocamın ve diğerlerinin hâlâ piknik alanında olduklarını gördüm. Kocamın yüzü hafifçe endişeliydi. İçimdeki o korku duygusu hâlâ geçmemişti. Ahmet’in davranışları, içimde karanlık bir soru işareti bırakmıştı. O an, çok geçmeden, her şeyin yolunda olmadığını anlamıştım.
O an, kocamın yanına gidip, hiç beklemeden Ahmet’i anlatmak istedim. Fakat kocamın gözlerinde bir şey vardı; belki de bir şeyleri fark etmişti. Bir süre sessiz kaldım, derin bir nefes alarak sakinleşmeye çalıştım. Çocuklar hâlâ neşeyle oynuyordu, ortam bir şekilde huzurluydu, ama ben içimde bir korku taşıyordum.Kocamın yanına oturup, “Buna göz yummamalıyız,” dedim. Sesim titriyordu, ama ona söylemem gereken her şeyi anlatmak zorundaydım. “Ahmet’le ilgili biraz garip bir şeyler oldu. Beni yalnız bırakıp bir şekilde ağacın arasında belirdi, çok tuhaf davrandı.”Kocamın yüzü önce dondu, sonra bir an için bana bakıp derin bir nefes aldı. “Nurcan, sakin ol. Ahmet’in böyle bir şey yapacağını düşünmüyorum,” dedi ama sesinde bir belirsizlik vardı.O anda, bir yandan korkum artarken, diğer yandan kocamın söyledikleri karşısında bir şüphe daha belirmeye başladı. Kocamın sakin tavrı, belki de bir şeyleri sakladığının göstergesiydi. O an, Ahmet’in davranışlarıyla ilgili içimdeki soru işaretleri daha da büyüdü. Acaba kocamın da bir ilgisi var mıydı? Ya da bu olay, çok daha derin bir şeylerin habercisi miydi?Bir süre sessiz kaldım, düşüncelerim birbirine karıştı. Ama artık sadece sakin olmak değil, aynı zamanda doğru adımları atmak da gerekiyordu. Kocama, “Bu durumu ciddiye almamız gerek. Ahmet’le ilgili bana söylediklerinin tersine, içimdeki his çok farklı,” dedim.Kocamın yüzündeki ifadesizlik, bir şeylerin yanlış gittiğini gösteriyordu. Ve o an, onun da bir şeyler sakladığını fark ettim. Belki de pikniğe gelmeden önceki hafta, işlerinde bir değişiklik olmuştu ve Ahmet’le arasında bir ilişki vardı… O kadar çok soru vardı ki, içimdeki korku, cevaplar için atacağım adımları daha da zorlaştırıyordu.“Nurcan, her şeyin göründüğü gibi olmadığını anlayabiliyorum. Ama bu konuda seninle daha fazla tartışmak istemiyorum. Benimle gel, Ahmet’le bir kez daha konuşalım,” dedi.Kocamın bu sözü, bir nebze rahatlatıcıydı ama aynı zamanda tüylerimi diken diken etti. Bir şeyler kötüye gitmişti ve ben her şeyin başlangıcına doğru ilerliyordum.O an, bu piknik alanı sadece bir arka plan, gerçekte ise çok daha büyük bir hikayenin başlangıcıydı.
