80 Yaşındaki Dede Gençliğindeki Günleri

hatırlıyor musun? – Nede evet deyince çok nostaljik hissettim. – Büyükbaba, “Yarın ilk tanıştığımız yerde toplanıp, sevgiliyken saatlerce dekorasyon ve beklediğimiz şeyi yapacağız” dedi. Ancak büyükannesinin olmadığı ortaya çıktı. Eve döndüğünde büyükannesinin ağladığını gördü. “Nene-chan’a ne oldu?” Ne olacak a-şkım, annem göndermedi. Bonus fikir: Bir adam sabah sokakta yürürken, arkasında yaklaşık 200 adamın sıra halinde durduğu bir tabut taşıyan ilginç bir cenaze alayını fark eder. Bu durum adama çok garip geldi. Konvoyun başındaki adam şüphesiz c-e-s-e-d-i-n- sahibiydi, yanına gelerek sordu: “Efendim, bu üzücü günde, hatırlamak istemiyorum ama ö-l-e-n adama ne oldu?” “Öndeki e-ş-im, arkamdaki ise kayınvalidem.” Adam: “Aman Allah’tan rahmet diliyorum.” Nasıl oldu? C-C-e-s-e-d-i-n sahibi: – “Köpeğim e-ş-i-m-e . Kayınvalidem e-ş-i-min yardımına geldiğinde bir süre sonra “Efendim, köpeğinizi ödünç alabilir miyim?” dedi. Ta. C-Nazanin’in sahibi dayanamayıp “Lütfen sıraya girin!” diye cevap verdi. Adayları karşısına çıkardı ve onlara izciliğin ilkelerini anlatmaya çalıştı.
– Bakın çocuklar, dedi. İzciler günde en az bir kez birine yardım etmelidir. Hastalara… Yaşlılara… İhtiyaç sahiplerine… Her sabah okula geldiğinizde size bir önceki gün hangi iyilikleri yaptığınızı soruyoruz.
Ertesi sabah Oimakubei çocukları bir araya topladı ve sordu:
– Söyle bana…dün ne gibi iyi bir şey yaptın?
Çocuklar oybirliğiyle şunları söyledi:
– Yaşlı kadının karşıdan karşıya geçmesine yardım ettik efendim. Adam şaşırdı.
-herkes? -Evet efendim, hepsi aynı anda.
-Ne?
Çocuklardan biri cevap verdi:
-Çünkü kadın yolun karşısına geçmek istemedi efendim!