Birkaç gün sonra saçlarımı taradı, çiçekli entarimi giydirdi, elimden tuttu köy otobüsüne binip şehre gittik.
Bütün gün çarşı piyasa gezdik akşama doğru beni bir bakkala bıraktı “sen burda otur benim işim var” dedi gitti.
Hava karardı gece oldu bakkal amca dükkanını kapattı elimden tuttu beni evine götürdü. Beşikteki bebeğiyle oynadım, karısı karnımı doyurdu yattık.
Sabah erkenden bakkal gene elimden tuttu beni dükkanına götürdü, patates çuvalının üstüne oturttu.
Bakkala gelen giden “bu çocuk kim” diye sorduğunda “babası öldü, anası kocaya kaçtı, halası bana bıraktı, çocuk isteyen olursa ver dedi” dedi.
Çocuk aklımla …
Çocuk aklımla kötü halde olduğumu anladım, entarimin çiçekleriyle, oturduğum çuvaldaki patatesin kurumuş çamurlarını temizlemekle ilgilendim, sanki benden bahsetmiyorlarmış gibi.
Birkaç gün bu tür geçti, bir adam geldi “hadi kızım sen çık biraz oyna” diye beni dışarı çıkardı.
Epey sonra bakkalla birlikte dışarı çıktı elimden tuttu beni evine götürdü.
Öğretmenmiş, bana evde yapmam gerekenleri bir bir saydı, benden ufak bir oğlu vardı, karısı ölmüş.
Evini toplardım, oğluna ablalık ederdim.
Yıllarca beni evinde barındırdı.
Yaşıtlarım okula gitti beni hiç okula göndermedi.
Büyüdüm tam bir ev kadını oldum.
Birgün öğretmenin sık sık gelen ablası birlikteinde gençten bir oğlanla geldi, oğluymuş.
Öğretmen “bu bundan sonra senin kocan” dedi, …
Öğretmen “bu bundan sonra senin kocan” dedi, … elime bohçamı verdi yolladı.
Ne düğün oldu ne nikah oldu, kaynanamla birlikte evin kadınlığını yaptım.
Çocuklarım oldu, tarla bahçe hayvan edindik kendi düzenimizi kurduk.
Kocam çok iyi adamdı, kötü sözünü duymadım, hiç el kaldırmadı, nur içersinde yatsın.
Ömür dediğin buysa benim ömrüm bu tür geçti, 78 yaşındayım.
Bana akşam ne yedin diye sorsan bilmem ama çiçekli bir entari görsem çamurlu bir patates görsem burnum sızlar.
TRT ( Ömür dediğin proğramının konuğu teyzenin gerçek hikayesidir.)
